Suruç’u konuşan kaç kişi kaldı? Nedenini yazdı… | #TarıkToros

Yorum | Tarık Toros

Geçtiğimiz yıl bugünlerde (14 Haziran 2017) Batı Londra’da bir bina yandı: Grenfell.

Gece yarısı başlayan yangın, öğlen saatlerine kadar söndürülemedi.

Alt katlarda bir mutfakta çıktığı belirlendi.

Binanın dış cephesinin tutuşmaya elverişli olması nedeniyle üst katlara doğru sür’atle büyüdü.

24 katlı koca bina saatlerce meşale gibi yandı.

Londra kent yönetimi tüm unsurlarıyla seferber oldu, çaresizlik hâkimdi.

Sabah yangınla uyanan kent, canlı yayında alev alev yanan binayı seyretti.

72 insan öldü.

Çökme tehlikesi yüzünden aylarca binaya girilemedi.

Yanmış cesetlere ulaşılamadı.

Kömürleşmiş, kapkara bir bina olarak öylece kaldı.

Şimdilerde takviye edildi, çevresi sarıldı, mühendisler gece gündüz kafa yoruyor.

**

Bir yıldır şu oldu:

Medya, ilgisini hiçbir zaman esirgemedi.

Hemen her gün gazete ve TV’lerde yer buldu.

Kurbanların öyküleri işlendi.

Elinden geleni yapmaya çalışan hükümet defalarca özür diledi.

Binanın nasıl tutuştuğu, neden müdahale edilemediği aylarca konuşuldu, konuşuluyor.

Tüm ülkede, benzer malzeme kullanılan binaların tamamı elden geçirildi, çalışmalar sürüyor.

Çoğunun çevresinde iskeleler var, dış cephesi değiştiriliyor, havalandırma ızgaraları konuluyor, ilave tedbirler alınıyor.

Grenfell’e neredeyse tıpatıp benzeyen bir bina bizim evin tam karşısında.

Gün be gün takip ediyorum, ezbere konuşmuyorum.

**

Geçenlerde BBC’de seyrettiğim bir haberi unutmam mümkün değil.

Sağ kalan bina sakinlerinden yaşlıca bir kadına, yetkililerin gözetiminde, dairesinden kurtarılan eşyaları, özenle ambalajlanmış biçimde teslim edildi.

Kadının, yanmamış albümlerini karıştırırken akıttığı gözyaşları, beynime kazındı.

Muazzam bir özen, takip, sorumluluk ve işi sonuna kadar götürme örneğidir, Grenfell yangını.

**

O binada ağırlıklı olarak göçmen yurttaşlar oturuyordu.

Tamamı, önce otellere sonra yeni evlerine yerleştirildi.

Devlet hiçbir eksik bırakmamaya çalışsa da, bağış kampanyaları ile ayrıca desteklendiler.

Bir yıl sonra gazetelerin kimi siyah logoyla çıktı.

Sayfalarca Grenfell yangını işlendi, işlenmeye devam ediyor.

Parlamentoda defalarca özel oturum yapıldı.

Hükümet, muhalefet tarafından ağır sorularla sorgulandı.

İngiltere’de şu son bir senede bu kadar gündem olan ne var denilirse, Brexit’i ilk sıraya koyarım, Grenfell’i ikinci sıraya.

Geçen yıl ardı ardına yaşanan üç terör olayı da ilk beşe girer. Bu konuda takip ve sorgulama da muazzamdı. Halen devam ediyor. Bitmeyecek.

**

Ülke;

-Yangına kayıtsız kalmadı.

-Mağdurlarını sokakta bırakmadı.

-Basın, her şeyi sorguladı.

-Cep telefonu kameraları ile çekilmiş yüzlerce görüntü, saati dakikası tespit edilerek montajlandı, belgesellere konu oldu.

-Parlamento işin peşini bırakmadı.

-Halk, bağış kampanyalarından anma törenlerine, üzerine düşeni fazlasıyla yaptı, yapıyor.

-Okullarda öğrenciler Grenfell için şiirler yazıyor, şarkılar üretiyor.

-Bir daha böylesi bir facia yaşanmasın diye önüne arkasına bakılmadan tüm ülkede restorasyon faaliyeti başlatıldı, devam ediyor.

-Hiç kimse, “Amma da büyüttünüz, gereken yapıldı işte, işimize bakalım” demiyor.

-Ne yapılırsa yapılsın, acıyı, zararı telafi etmeyeceği anlayışı hakim.

-Bu yüzden de Grenfell yangını, uzun yıllar gündemden düşmeyecek.

-Kurtarılan insanların hayatları takip edilecek, ölenlerin matemi tutulmaya devam edilecek.

**

Hiçbir Batı ülkesini ülkemle kıyaslamıyorum artık.

Bunu bırakalı çok oldu.

Türkiye’nin bir hafızası yok.

Acılar, katliamlar, yıldönümünde dahi hatırlanmıyor.

Tedbir alınmıyor.

Alınsaydı, 1999 Marmara depreminin üzerinden neredeyse 20 yıl geçti, bir şey yapılırdı.

Yangın toplanma alanları dolduruldu.

İlk yıl, göstermelik konulan konteynırlar, aylar içinde yağmalandı.

Deprem tatbikatları unutuldu.

Medya da kulağının üzerine yattı.

1999’da dört-beş deprem uzmanı çıktı, hep aynı isimler.

20 senede yeni uzman dahi yetiştirilemedi.

**

Grenfell bir yangındı.

Terör bağlantısı yoktu.

Bina, birileri tarafından sabote edilmemişti.

Kimse, “devlet yaraları sarar” deyip işine bakmadı.

Kimse, müteahhidi suçlayıp faturayı oraya ihale etmedi.

Kimse, “Bu tür binalar risk altında, herkes tedbirini alsın” deyip kenara çekilmedi.

Kimse, “medya olayı abartıyor” deyip ardında kaos lobisi aramadı.

**

Türkiye’de hayat çok ucuz.

Acı ama gerçek bu.

Hadiseler:

-İnsanları bu gerçeği kabul etmeye ve üzerinde durmamaya zorluyor.

-“Yeriniz Ortadoğu, Bağdat’a bakın halinize şükredin” demeye getiriyor.

**

En kıymetli şey insan hayatı.

Kayıplarınıza bakarak kalanların yaşam kalitesini artırmak ise bir numaralı öncelik.

Halkınızı sürü olarak görüyor, (af buyurun) hayvan kadar bile değer vermiyorsanız, insanlık sınavında kalmışsınız demektir.

Türkiye milleti bunu hak etmiyor.

Kurbanlarını unuttu, hemen her gün yeni kurbanlar veriyor.

Sıra bir gün hepimize gelecek.

Ve birileri, tabutumuzun üzerine elini koyup namazımızı kılmaya gelen ahaliye nutuk atacak.

Bu zihniyeti gömmedikçe…

Ölmeye devam edeceğiz.

Ölen niye öldüğünü bilmeyecek.

Öldüren de neden öldürdüğünü.

**

Türkiye’de yakın vadede olası ve olacak şeylerin tohumları atılalı çok oldu.

Hiçbir şey şaşırtmaz, sadece üzer.

Allah millete zeval vermesin.

Ne kadar kızsak sinirlensek de orası vatan.

Candan bir parça.

Kaynak: http://www.tr724.com/surucu-konusan-kac-kisi-kaldi-nedenini-yazdi/